Homoseksualiteit in Marokko komt los ?
10/04/12 : Commentaar
Er is vorige week een documentaire verschenen (in de première gegaan) waarin homoseksualiteit in de islamitische wereld wordt besproken. “I Am Gay And Muslim,” laat zien hoe homo's in Marokko omgaan met hun geaardheid. Naar aanleiding van deze documentaire heb ik de staat van homosexualiteit in Marokko vandaag de dag, na alle protesten en een nieuwe regering, nader bekeken.
Inderdaad, de mensenrechten van homoseksuelen zijn, vergeleken met die van andere Marokkanen, niet gerespecteerd. Dit is te voorspellen in een land waar de religieuze barrières, onder andere de moslim regels en tradities, heel vast zitten. De vraag is dan hoe hun situatie is en hoe het zich kan ontwikkelen in de tegenwoordige politieke situatie waarin homosexualiteit en de Islam onverenigbaar lijken.
Ten eerste is het belangrijk om de verschillende standpuntern na te gaan. We hebben eerst te maken met de wet die homosexualiteit als een misdaad ziet. Homosexualiteit wordt zwaar gestraft. Gevallen zoals die van in 2008 toen vele kranten meldden dat een homobruiloft tot arrestatie van één van de huwelijkspartners leidde zijn niet zeldzaam en komen meer en meer voor, met straffen van soms meerdere jaren cel. Daarbij,eisten in dit geval meerdere aanhangers van Islamitische organisaties dat het echtpaar verbrand moest worden.
Inderdaad, niet alleen de wet bepaalt de algemene opinie. Wij moeten niet vergeten dat de islam de staats godsdienst is in Marokko. Het homo-zijn wordt geassocieerd met onmannelijk gedrag. Marokkaanse conservatieven beschouwen daarom homoseksualiteit als een oorlog tegen de natuur en hun godsdienst.
Daarbij hebben wij ook de politie. In een staat zoals Marokko waar de politie helemaal onderworpen is aan de staat kan deze absoluut geen homoseksuelen beschermen. Het is zelfs algemeen bekend hoe homoseksuelen gefolterd worden in Marokkaanse gevangenissen. Bij vrijlating is niets meer te merken van de oorspronkelijke identiteit van de homoseksuelen. Dat komt door de psychische en lichamelijke wrede toetakeling die zij hebben ondergaan. Homoseksualiteit wordt beschouwd als een ziekelijke aandoening waar geen begrip voor is, maar enkel bestreden kan worden door het opleggen van hoge gevangenisstraffen
Toch zien we veranderingen, aangezien de sociale onrust in de noord-afrikaanse landen op het gebied van individuele vrijheden zich ontwikkelen, en dat betreft ook homosexualiteit. Sinds kort zijn er meerdere organisaties die zich oprichten voor de rechten van homosexuelen waarvan de belangrijkste 6 jaar geleden is opgericht door een 23 jarige Marokkaan : Kif Kif. Deze organisatie gaat onvermoeid door met vele acties zoals de lancering van het eerste homotijdschrift in de Arabische wereld, Mithly, die in 2011 op clandestiene wijze gedrukt en verspreid werd in Marokko.
Inderdaad, jonge Marokkanen durven (al dan niet onder een pseudoniem) hun homoseksuele ervaringen in Marokko sinds kort in de openbaarheid te brengen door erover te schrijven of erover te praten, zoals in de film “I am gay and Muslim”, om te laten zien dat ook in Marokko homoseksuelen leven. De internationale beweging LGBT waarschuwt nog altijd voor de gevaren voor homoseksuelen in Marokko. En alhoewel artikel 489 van de Marokkaanse strafwet een gevangenisstraf van zes maanden tot drie jaar voorziet voor wat omschreven wordt als "tegennatuurlijke handelingen met leden van hetzelfde geslacht", is homosexualiteit in Marokko nog steeds een belangrijke kwestie en wordt nog steeds gevochten met acties zoals hier met de uitkomst van de film “ I am gay and muslim” of met Mithly.
Maar hoewel er veel acties plaatsvinden en is volgens Mourad, journalist bij Mithly "Marokko na Libanon het meest tolerante land in de Arabische wereld op het vlak van homoseksualiteit", is er toch weinig vooruitgang op juridisch gebied. Volgens Kif Kif, hebben zo'n vijfduizend homo's gevangenisstraffen uitgezeten in Marokko sinds de onafhankelijkheid in 1956. Wat de publieke opinie betreft, wordt de situatie steeds verontrustender door de opkomst van de islamitische partijen en de voortdurende aanvallen op de homoseksuelen in de islamitisch-gezinde kranten.De krant Attajdid, de spreekbuis van de voornaamste fundamentalistische partij in Marokko de PJD, waartoe de premier Benkirane behoort, heeft meteen een verbod van Mithly geëist.
Is het gevaar dan niet groot dat acties zoals het verschijnen van het blad “Mithly” meer kwaad dan goed zal doen? Mourad meent van niet. "Jammer genoeg is het volstrekt onmogelijk om met de fundamentalisten in debat te gaan over homoseksualiteit", zegt hij. "Dus rest ons niets anders dan onze eigen stem te laten horen in de hoop dat we zo beetje bij beetje de homofobe mentaliteit kunnen veranderen - ook al beseffen we wel dat zoiets in de nabije toekomst volstrekt onmogelijk is"aldus de NRC.
Voor nu lijkt het een “mission impossible” maar mijns inziens zijn de Marokkaanse vrijheidstrijders goed op weg. Marokko heeft te kampen met velerlei problemen die eerst opgelost zouden moeten worden, zoals vrouwenrechten, corruptie, strenge en verouderde islamitische leefregels enz. Misschien is homoseksualiteit een beetje teveel op dit moment voor de Marokkanen. Maar het kan ook juist doorslaggevend zijn als het tussen alle problemen door ook naar voren wordt gebracht..
Gelet op de recente ontwikkelingen, lijkt het er dus op dat wanneer we de Marokkanen de tijd gunnen, het één van de eerste Afrikaanse landen zal worden waar homoseksuelen niet meer in angst hoeven te leven. Toch kost het denk ik veel tijd om de wetten en de algemene, vaste opinie te veranderen en zal het nog regelmatig voorkomen dat als homoseksuelen openlijk voor hun geaardheid uitkomen zij mishandeld zullen worden in Marokko.
Claire Duiverman,
Bronnen : http://nos.nl/op3/artikel/354849-docu-slaat-brug-tussen-homo-en-moslim.html
http://iamgayandmuslim.com/