Marokko, officieel het Koninkrijk Marokko, is een land in noordelijk Afrika aan de kust van de Middellandse Zee, de Straat van Gibraltar en de Atlantische Oceaan, grenzend aan Algerije en de (betwiste) Westelijke Sahara. Het behoort tot de Maghreb-landen, waar ook Tunesië, Mauritanië, Algerije en Libië toe worden gerekend. Het land behoort verder tot de Arabische Liga.
De staat Marokko is ontstaan toen het land zich onafhankelijk verklaarde van Frankrijk op 2 maart 1956. De hoofdstad van Marokko is Rabat en de grootste stad is Casablanca. Andere belangrijke steden zijn Fez, Marrakesh, Agadir, Tanger en Oujda.
Marokko is een monarchie, sinds 23 juli 1999 is Mohammed VI de koning van Marokko. Hij werd daarmee de achttiende koning van de Alaoui-dynastie die sinds 1666 regeert in Marokko. De nationale feestdag van Marokko is op 30 juli, de dag waarop koning Mohammed VI, zijn vader Hassan II opvolgde.
De staat Marokko is ontstaan toen het land zich onafhankelijk verklaarde van Frankrijk op 2 maart 1956. De hoofdstad van Marokko is Rabat en de grootste stad is Casablanca. Andere belangrijke steden zijn Fez, Marrakesh, Agadir, Tanger en Oujda.
Marokko is een monarchie, sinds 23 juli 1999 is Mohammed VI de koning van Marokko. Hij werd daarmee de achttiende koning van de Alaoui-dynastie die sinds 1666 regeert in Marokko. De nationale feestdag van Marokko is op 30 juli, de dag waarop koning Mohammed VI, zijn vader Hassan II opvolgde.
Naam
De naam Marokko werd voor het eerst gebruikt door de Spanjaarden nadat zij in de Slag bij Zallaqa werden verslagen door de Almoraviden, wiens hoofdstad toen Marrakesh was. De naam van de stad komt van mur (n) akush, wat land van god betekent in het Berbers. De stam mur is in de meeste Berberse talen terug te vinden in haar vrouwelijke vorm: tamurt. De naam 'Marokko' (en andere Westerse benamingen voor het land) is afgeleid van de naam van de voormalige hoofdstad. In het Arabisch wordt Marokko, Maghreb genoemd, dat het westen betekent. Het wordt zo genoemd omdat Marokko destijds het uiterste westelijk gelegen gebied van het Islamitische Rijk was. De naam Maghreb kan verwarrend zijn want heel Noord-Afrika werd (en wordt nog wel) "al maghreb" genoemd. Daarom wordt Marokko ook wel al maghreb al aqsa (het verre Westen) genoemd.
Geschiedenis
Het koninkrijk Marokko ligt op het kruispunt van Europa en Afrika, en is met zijn prachtige cultuur en rijke geschiedenis een verbazingwekkend land. Het land is doordrenkt van cultuur, die mede is gevormd door de vele verschillende overheersers die het land hebben geregeerd. Het land kent ook een grote etnische diversiteit, maar de oorspronkelijke bewoners zijn de Berbervolken. De Berbers leefden traditioneel in grote stamverbanden, die onder leiding stonden van een leider die de regels vaststelde, en geen enkele Berberstam had dezelfde regels.
Phoeniciërs en het Romeinse Marokko
De Berberstammen waren wijdverspreid over Marokko, op grote afstand van elkaar. Hierdoor was het gemakkelijk voor anderevolken om het land binnen te vallen. In de twaalfde eeuw voor Christus vielen de Phoeniciërs als eersten het land binnen, en veroverden met gemak de kuststroken. Zij werden vervolgens door de Carthagiërs aangevallen en verslagen. De Carthagiërs vestigden handelsroutes en begonnen handel te drijven met de Berbervolken. Rond de vijfde eeuw voor Christus overheersten de Carthagiërs geheel Noord-Afrika. De koningen van de Berbervolken regeerden in de schaduw van Carthago en Rome. In de tweede eeuw voor Christus vielen de Romeinen Marokko binnen en veroverden alle schatten van de Carthagiërs. De Romeinen regeerden hun bezette gebiedsdelen door allianties met de plaatselijke stammen aan te gaan. Een deel van het land werd door de Moren oftewel Mauri overheersd, en dit gebied werd Mauretanië genoemd. In de tweede eeuw na Christus werd het Christendom in het land geïntroduceerd, en sommige stedelingen, Berber-slaven en landbouwers bekeerden zich. Het Christendom in Marokko kende schismatische en ketterse sectes. Daarna groeide de Joodse bevolking van het land aanzienlijk.
Islamitisch Marokko
In de zevende eeuw A.D. veroverden de Arabieren het land en brachten daarbij hun beschaving en cultuur mee. De Islam vond groot gevolg, en ook vele Berbers bekeerde zich. Zij gaven hun eigen vorm aan de Islam en omarmden schismatische sectes. Van 741 tot 1058 was de regio Barghawata het eerste islamitische land. Daarna kwam de regio onder controle van het Abbasid Kalifaat in Baghdad, onder Idris Ibn Abdallah, die de Idrisid Dynastie vestigde. Marokko werd hiermee een centrum van religieus onderwijs. Tijdens de elfde en twaalfde eeuw kregen de Berber dynasties meer macht en vervingen zij de Arabische Idrisid Dynastie. Deze dynasties werden geleid door religieuze hervormers en waren gebaseerd op de stammenconfederaties die de Maghrib al 200 jaar hadden gedomineerd. Van 1511 tot 1659 regeerde de Saadi Dynastie, en vanaf de zeventiende eeuw de Dynastie der Alaouieten. Daarna kende het land een korte periode van instabiliteit, door intense gevechten tussen de diverse stammen. Ahmed I al Mansur was echter in staat de stabiliteit terug te brengen in het land, wat leidde tot grote bloei. Tussen 1579 en 1603 kwamen ook de Joden en Moren uit Spanje zich in Marokko vestigen. Al deze invloeden droegen bij tot de rijk geschakeerde kunst en cultuur die Marokko heden ten dage te bieden heeft.
Europese invloeden
Na het conflict tussen de Spanjaarden en de Portugezen in de vijftiende eeuw kreeg Portugal de controle over de haven Port de Cueta. In 1578 kwamen de Marokkanen in opstand tegen de Portugezen en kregen de haven in bezit. Rond 1700 verdreven ze ook de Portugezen uit alle andere kuststeden. In de achttiende en negentiende eeuw handhaafde de Dynastie der Alaouieten Marokko’s onafhankelijkheid. In de eerste jaren van de twintigste eeuw waren het vooral de Europese landen die hun machtsinvloed wilden uitbreiden, in het bijzonder Frankrijk, die zijn belangen in Noord-Afrika wilde vergroten. Toen de Fransen in 1904 werden erkend voor hun invloedssfeer in Marokko, kwamen er heftige reacties van de Duitsers. In 1905-1906 werd een resolutie bereikt en werd de controle over een groot deel van Marokko aan de Fransen toevertrouwd, samen met Spanje, dat het protectoraat over noordelijk en zuidelijk Marokko kreeg. Tijdens het protectoraat bleef Marokko een soevereine staat, maar de Sultan was niet langer de leider, hoewel hij regeerde. In 1911 deed Duitsland nog een poging om controle over Marokko te verkijgen, maar een oorlog werd afgewend doordat aan Duitsland enkele concessies werden gegeven.
De onafhankelijkheid van Marokko
In 1950 deed de Sultan van Marokko het verzoek tot onafhankelijkheid. Niet lang nadat Sultan Mohammed in 1957 koning was geworden, liet Spanje alle controle varen. In 1974 deed Koning Hassan een poging om de controle over de Sahara terug te krijgen, tot dan toe in bezit van Spanje. Dankzij zijn niet aflatende inspanningen en na lange onderhandelingen, werd de Sahara opgedeeld in Marokko, Spanje en Mauretanië. In 1978 slaagde Polisaro erin om Mauretanië uit de Sahara te verdrijven, en tot vandaag de dag is het gebied een betwist territorium, ondanks een door de VN georganiseerd referendum waarin algemene overeenstemming werd gevonden. Op 23 Juli 1999 stierf Koning Hassan, na 38 jaar monarchie in de moderne geschiedenis. Zijn zoon, kroonprins Mohammed, besteeg direct daarna de troon. Koning Mohammed staat bekend om zijn moderne ideeën en zijn enorme inspanningen om Marokko naar de vooruitgang en tot grotere hoogten te leiden.
Phoeniciërs en het Romeinse Marokko
De Berberstammen waren wijdverspreid over Marokko, op grote afstand van elkaar. Hierdoor was het gemakkelijk voor anderevolken om het land binnen te vallen. In de twaalfde eeuw voor Christus vielen de Phoeniciërs als eersten het land binnen, en veroverden met gemak de kuststroken. Zij werden vervolgens door de Carthagiërs aangevallen en verslagen. De Carthagiërs vestigden handelsroutes en begonnen handel te drijven met de Berbervolken. Rond de vijfde eeuw voor Christus overheersten de Carthagiërs geheel Noord-Afrika. De koningen van de Berbervolken regeerden in de schaduw van Carthago en Rome. In de tweede eeuw voor Christus vielen de Romeinen Marokko binnen en veroverden alle schatten van de Carthagiërs. De Romeinen regeerden hun bezette gebiedsdelen door allianties met de plaatselijke stammen aan te gaan. Een deel van het land werd door de Moren oftewel Mauri overheersd, en dit gebied werd Mauretanië genoemd. In de tweede eeuw na Christus werd het Christendom in het land geïntroduceerd, en sommige stedelingen, Berber-slaven en landbouwers bekeerden zich. Het Christendom in Marokko kende schismatische en ketterse sectes. Daarna groeide de Joodse bevolking van het land aanzienlijk.
Islamitisch Marokko
In de zevende eeuw A.D. veroverden de Arabieren het land en brachten daarbij hun beschaving en cultuur mee. De Islam vond groot gevolg, en ook vele Berbers bekeerde zich. Zij gaven hun eigen vorm aan de Islam en omarmden schismatische sectes. Van 741 tot 1058 was de regio Barghawata het eerste islamitische land. Daarna kwam de regio onder controle van het Abbasid Kalifaat in Baghdad, onder Idris Ibn Abdallah, die de Idrisid Dynastie vestigde. Marokko werd hiermee een centrum van religieus onderwijs. Tijdens de elfde en twaalfde eeuw kregen de Berber dynasties meer macht en vervingen zij de Arabische Idrisid Dynastie. Deze dynasties werden geleid door religieuze hervormers en waren gebaseerd op de stammenconfederaties die de Maghrib al 200 jaar hadden gedomineerd. Van 1511 tot 1659 regeerde de Saadi Dynastie, en vanaf de zeventiende eeuw de Dynastie der Alaouieten. Daarna kende het land een korte periode van instabiliteit, door intense gevechten tussen de diverse stammen. Ahmed I al Mansur was echter in staat de stabiliteit terug te brengen in het land, wat leidde tot grote bloei. Tussen 1579 en 1603 kwamen ook de Joden en Moren uit Spanje zich in Marokko vestigen. Al deze invloeden droegen bij tot de rijk geschakeerde kunst en cultuur die Marokko heden ten dage te bieden heeft.
Europese invloeden
Na het conflict tussen de Spanjaarden en de Portugezen in de vijftiende eeuw kreeg Portugal de controle over de haven Port de Cueta. In 1578 kwamen de Marokkanen in opstand tegen de Portugezen en kregen de haven in bezit. Rond 1700 verdreven ze ook de Portugezen uit alle andere kuststeden. In de achttiende en negentiende eeuw handhaafde de Dynastie der Alaouieten Marokko’s onafhankelijkheid. In de eerste jaren van de twintigste eeuw waren het vooral de Europese landen die hun machtsinvloed wilden uitbreiden, in het bijzonder Frankrijk, die zijn belangen in Noord-Afrika wilde vergroten. Toen de Fransen in 1904 werden erkend voor hun invloedssfeer in Marokko, kwamen er heftige reacties van de Duitsers. In 1905-1906 werd een resolutie bereikt en werd de controle over een groot deel van Marokko aan de Fransen toevertrouwd, samen met Spanje, dat het protectoraat over noordelijk en zuidelijk Marokko kreeg. Tijdens het protectoraat bleef Marokko een soevereine staat, maar de Sultan was niet langer de leider, hoewel hij regeerde. In 1911 deed Duitsland nog een poging om controle over Marokko te verkijgen, maar een oorlog werd afgewend doordat aan Duitsland enkele concessies werden gegeven.
De onafhankelijkheid van Marokko
In 1950 deed de Sultan van Marokko het verzoek tot onafhankelijkheid. Niet lang nadat Sultan Mohammed in 1957 koning was geworden, liet Spanje alle controle varen. In 1974 deed Koning Hassan een poging om de controle over de Sahara terug te krijgen, tot dan toe in bezit van Spanje. Dankzij zijn niet aflatende inspanningen en na lange onderhandelingen, werd de Sahara opgedeeld in Marokko, Spanje en Mauretanië. In 1978 slaagde Polisaro erin om Mauretanië uit de Sahara te verdrijven, en tot vandaag de dag is het gebied een betwist territorium, ondanks een door de VN georganiseerd referendum waarin algemene overeenstemming werd gevonden. Op 23 Juli 1999 stierf Koning Hassan, na 38 jaar monarchie in de moderne geschiedenis. Zijn zoon, kroonprins Mohammed, besteeg direct daarna de troon. Koning Mohammed staat bekend om zijn moderne ideeën en zijn enorme inspanningen om Marokko naar de vooruitgang en tot grotere hoogten te leiden.
Geografie
Fysieke kenmerken
Marokko heeft een oppervlakte van 446.550 km² waarvan 250 km² water. Er zijn landgrenzen met Algerije, met Mauritanië en Spanje (de enclaves Ceuta en Mellila; de totale lengte van deze grenzen bedraagt 2.017.9 km. Tevens kent Marokko een kustlijn van 1.835 km
Marokko heeft een oppervlakte van 446.550 km² waarvan 250 km² water. Er zijn landgrenzen met Algerije, met Mauritanië en Spanje (de enclaves Ceuta en Mellila; de totale lengte van deze grenzen bedraagt 2.017.9 km. Tevens kent Marokko een kustlijn van 1.835 km
Klimaat
Kaart van de klimaatsverschillen in Marokko
Het klimaat verschilt per streek. Over het algemeen heerst er een mediteraan klimaat. Het Atlasgebergte zorgt er voor dat aan de loefzijde van het gebergte veel stuwingsregen voorkomt. Hierdoor ontstaan vruchtbare gebieden die gebruikt kunnen worden door de akkerbouw en de veeteelt. Het tegenovergestelde geldt voor de lijzijde, die zorg draagt voor een regenschaduw in het oosten en zuidoosten.
Bestuurlijke indeling
Kaart van de verschillende regio's in Marokko
Marokko is onderverdeeld in zestien regio's (inclusief Westelijke Sahara), vijfenveertig provincies, zestien prefecturen en vele andere administratieve eenheden.
Bevolking
Kaart van de verschillende bevolkingsgroepen in Marokko
Demografische kenmerken
Het grootste deel van de bevolking woont ten westen van het Atlasgebergte, dat het land scheidt van de Saharawoestijn. Casablanca is het centrum van handel en industrie en de grootste haven; Rabat is de hoofdzetel van de regering; Tanger is de poort van Europa naar Marokko en ook een grote haven; Fez is de culturele en religieuze hoofdstad; Marrakesh en Agadir zijn de grootste toeristische trekpleisters van Marokko.
De bevolking is in de twintigste eeuw verachtvoudigd. In 1900 waren er 3,8 miljoen Marokkanen en in 2008, 34.343.219 inwoners. Marokko is op twee na, na Egypte en Soedan, het volkrijkste Arabische land.
De alfabetiseringsgraad was tijdens de volkstelling van 2004 52,3%. 65,7 onder de mannelijke bevolking en 39,6% onder de vrouwelijke bevolking.
Bevolkingsgroepen
Ongeveer driekwart van de huidige Marokanen is van Berberse afkomst en mensen van Arabische afkomst vormen de op een na grootste etnische groep.Gevolgd door de Negroïde Marokkanen.
De Joodse minderheid is in de loop van de twintigste eeuw sterk in aantal afgenomen en telde begin van de eenentwintigste eeuw 3.000 mensen.
De meeste van de ongeveer 100.000 buitenlandse inwoners van Marokko zijn van Franse of Spaanse origine, waaronder veel leraren en technisch geschoold personeel en daarnaast steeds meer gepensioneerden, vooral in Marrakesh.
Taal
Hoewel het Arabisch de officiële taal van Marokko is, spreken de bewoners van het land een dialect van het Arabisch, Marokkaans Arabisch genaamd. Je zult ook versteld staan van het groot aantal mensen dat Frans spreekt, dat dan ook de inofficiële taal van Marokko is. Frans wordt vooral gebruikt in de handel en economie en in het onderwijs. De korte maar diepe indruk die het Franse regime heeft achtergelaten, zul je overal tegenkomen. Engels is ook in opkomst als tweede buitenlandse taal. In het Noorden van Marokko is Spaans populair.
Godsdienst
De koning is de hoogste islamitische autoriteit van het land. Het grootste deel van de Marokkanen is moslim. De buitenlandse inwoners zijn over het algemeen christelijk. De diversiteit en kleurrijkheid van de Marokkaanse bevolking maken het een land dat de moeite meer dan waard is om te leren kennen.
Het grootste deel van de bevolking woont ten westen van het Atlasgebergte, dat het land scheidt van de Saharawoestijn. Casablanca is het centrum van handel en industrie en de grootste haven; Rabat is de hoofdzetel van de regering; Tanger is de poort van Europa naar Marokko en ook een grote haven; Fez is de culturele en religieuze hoofdstad; Marrakesh en Agadir zijn de grootste toeristische trekpleisters van Marokko.
De bevolking is in de twintigste eeuw verachtvoudigd. In 1900 waren er 3,8 miljoen Marokkanen en in 2008, 34.343.219 inwoners. Marokko is op twee na, na Egypte en Soedan, het volkrijkste Arabische land.
De alfabetiseringsgraad was tijdens de volkstelling van 2004 52,3%. 65,7 onder de mannelijke bevolking en 39,6% onder de vrouwelijke bevolking.
Bevolkingsgroepen
Ongeveer driekwart van de huidige Marokanen is van Berberse afkomst en mensen van Arabische afkomst vormen de op een na grootste etnische groep.Gevolgd door de Negroïde Marokkanen.
De Joodse minderheid is in de loop van de twintigste eeuw sterk in aantal afgenomen en telde begin van de eenentwintigste eeuw 3.000 mensen.
De meeste van de ongeveer 100.000 buitenlandse inwoners van Marokko zijn van Franse of Spaanse origine, waaronder veel leraren en technisch geschoold personeel en daarnaast steeds meer gepensioneerden, vooral in Marrakesh.
Taal
Hoewel het Arabisch de officiële taal van Marokko is, spreken de bewoners van het land een dialect van het Arabisch, Marokkaans Arabisch genaamd. Je zult ook versteld staan van het groot aantal mensen dat Frans spreekt, dat dan ook de inofficiële taal van Marokko is. Frans wordt vooral gebruikt in de handel en economie en in het onderwijs. De korte maar diepe indruk die het Franse regime heeft achtergelaten, zul je overal tegenkomen. Engels is ook in opkomst als tweede buitenlandse taal. In het Noorden van Marokko is Spaans populair.
Godsdienst
De koning is de hoogste islamitische autoriteit van het land. Het grootste deel van de Marokkanen is moslim. De buitenlandse inwoners zijn over het algemeen christelijk. De diversiteit en kleurrijkheid van de Marokkaanse bevolking maken het een land dat de moeite meer dan waard is om te leren kennen.
Politiek
Koning Mohammed VI
Staatsinrichting
Marokko is een onafhankelijke staat sinds 2 maart 1956 en is een monarchie met een grondwet en een gekozen parlement. Het land heeft een koning als staatshoofd en een minister-president als regeringsleider. Volgens de grondwet blijft de macht over vrijwel alle taken van de regering bij de koning die de ministerraad voorzit en de ministers aanwijst of goedkeurt. De koning kon vroeger de ministers ontslaan en het parlement ontbinden maar door de nieuwe grondwet heeft de Koning een beetje van zijn macht aan de parlement gegeven (zie artikel nieuwe grondwet). De Koning kan nieuwe verkiezingen uitroepen, en hij kan bij decreet regeren. In de tweekamersstructuur waarvan sprake is in de Marokkaanse politiek kan ook het parlement de regering ontbinden door een motie van wantrouwen.
De huidige koning is Mohammed VI (sinds juli 1999), die zijn vader, koning Hassan II opvolgde na diens overlijden. De huidige premier is El Fassi (sinds september 2007)
Na zijn verkiezingsoverwinning in mei 2007 maakte de Franse president Nicolas Sarkozy werk van het zoeken van steun voor de oprichting van de Unie voor het Midellandse Zeegebied, die de bestaande akkoorden tussen de Europese Unie en andere landen rond de Midellandze Zee zou vervangen en verdiepen. Het zou eveneens tot een nauwere associatie van Marokko met Europa leiden en de afwijzing van de aanvraag tot Marokkaans lidmaatschap van de Europese Unie in de jaren 80 verzachten.
Marokko is een onafhankelijke staat sinds 2 maart 1956 en is een monarchie met een grondwet en een gekozen parlement. Het land heeft een koning als staatshoofd en een minister-president als regeringsleider. Volgens de grondwet blijft de macht over vrijwel alle taken van de regering bij de koning die de ministerraad voorzit en de ministers aanwijst of goedkeurt. De koning kon vroeger de ministers ontslaan en het parlement ontbinden maar door de nieuwe grondwet heeft de Koning een beetje van zijn macht aan de parlement gegeven (zie artikel nieuwe grondwet). De Koning kan nieuwe verkiezingen uitroepen, en hij kan bij decreet regeren. In de tweekamersstructuur waarvan sprake is in de Marokkaanse politiek kan ook het parlement de regering ontbinden door een motie van wantrouwen.
De huidige koning is Mohammed VI (sinds juli 1999), die zijn vader, koning Hassan II opvolgde na diens overlijden. De huidige premier is El Fassi (sinds september 2007)
Na zijn verkiezingsoverwinning in mei 2007 maakte de Franse president Nicolas Sarkozy werk van het zoeken van steun voor de oprichting van de Unie voor het Midellandse Zeegebied, die de bestaande akkoorden tussen de Europese Unie en andere landen rond de Midellandze Zee zou vervangen en verdiepen. Het zou eveneens tot een nauwere associatie van Marokko met Europa leiden en de afwijzing van de aanvraag tot Marokkaans lidmaatschap van de Europese Unie in de jaren 80 verzachten.
Politieke partijen
Hier is een grafiek van de verschillende politieke partijen sinds 1965.
We kunnen hier zien dat de volkspartijen zoals de 'mouvement populaire constitutionnel et démocratique' die meer vrijheid en democratie eisen, rond 2000 in opkomst zijn.
Het is het begin van een lange democratische strijd die nu nog steeds plaats vindt.
We kunnen hier zien dat de volkspartijen zoals de 'mouvement populaire constitutionnel et démocratique' die meer vrijheid en democratie eisen, rond 2000 in opkomst zijn.
Het is het begin van een lange democratische strijd die nu nog steeds plaats vindt.
Economie
De economie van Marokko wordt beschouwd als een vrijemarkteconomie, bestuurd door vraag en aanbod. Sommige economische sectoren zijn echter in handen van de regering. Het economische systeem van het land wordt getypeerd door een grote openheid naar buiten toe. Frankrijk en Spanje zijn de grootste handelspartner van Marokko (import en export). Frankrijk is ook de grootste buitenlandse investeerder van het land. De verschillende vrijhandelsakkoorden die Marokko heeft met zijn economische partners, zijn het Euro-Mediterraanse vrijhandelsakkoord met de Europese Unie met het doel het land tegen 2012 te integreren in de Europese Vrijhandelsassociatie; de Agadir-akkoorden met Egypte, Jordanië en Tunesië, in het kader van de oprichting van de Arabische vrijhandelszone; het Amerikaans-Marokkaanse vrijhandelsakkoord met de VS dat in werking trad op 1 januari 2006 en het vrijhandelsakkoord met Turkije.
In de laatste tien jaar is de Marokkaanse economie op ongekende wijze gegroeid. De troonsbestijging van koning Mohammed VI in 1999 heeft geleid tot vele politieke en economische hervormingen, die deze groei hebben geïnitieerd en gestimuleerd. Sinds 2001 groeit het BNP van Marokko met ongeveer 2,9 %. In het jaar 2006 was er zelfs een groei van 8 %, als gevolg van een zeer goede oogst in de landbouw en een explosieve groei van investeringen in de vastgoedsector. Sinds 2005 heeft het aantal investeringen in vastgoed en recreatiefaciliteiten zich jaarlijks meer dan verdubbeld.
In de laatste tien jaar is de Marokkaanse economie op ongekende wijze gegroeid. De troonsbestijging van koning Mohammed VI in 1999 heeft geleid tot vele politieke en economische hervormingen, die deze groei hebben geïnitieerd en gestimuleerd. Sinds 2001 groeit het BNP van Marokko met ongeveer 2,9 %. In het jaar 2006 was er zelfs een groei van 8 %, als gevolg van een zeer goede oogst in de landbouw en een explosieve groei van investeringen in de vastgoedsector. Sinds 2005 heeft het aantal investeringen in vastgoed en recreatiefaciliteiten zich jaarlijks meer dan verdubbeld.